Vanavond zit ik op mijn kamertje en heeft Broeder Jan Jean Jacques zijn laptop beschikbaar gesteld zodat ik de reisweblog kan bijwerken. ik geniet van deze luxe, bovendien heeft broeder Frank me verwend met een heerlijke kop Bengaalse thee met suiker, ik voel me als God in Frankrijk.

Vandaag heb ik na terugkeer van de filmopnamen een paar uur kunnen slapen en hebben de broeders me gepermitteerd om niet het avondgebed bij te hoeven wonen, het bijwonen aan het gebed geen verplichting, maar als je tijdelijk deelneemt aan deze gemeenschap dan probeer je als het enigszins kan ook aanwezig te zijn bij de drie keer daags plaatsvindende gebedsdiensten, In de keren dat ik hier in Mijmensingh ben geweest heb ik deze diensten erg leren waarderen, ze duren meestal maar een halfuur en er wordt mooi gezongen, de jongemannen die in het broederhuis verblijven hebben over het algemeen prachtige zangstemmen, de liederen worden afgewisseld met bijbellezingen en gebeden, Het momet van stille meditatie vormt een aangenaam rustpunt in de hektische lange dagen.

In mijn slaapkamer ben ik omringd door opname materiaal, in de hoek staan grote lampen, en statieven, deze zijn van de lichtploeg, op de tafel naast me staat een monitor en onder mijn bed ligt de standaard van de camera, de cameraploeg heeft de camera meegenomen naar hun slaapgelegenheid. aan de wanden staan witte kunststof platen en spiegeltableaus die door de lichtmensen worden gebruikt.

Op de achtergrond hoor ik de indringende geluiden van de jaarmarkt, de ' Melan' , ik hoor nu een lange balade die gezongen wordt door een zangeres en die wordt afgewisseld met het voorlezen van proza door een man met een zware stem, daardoor heen hoor ik de geluiden van de marionettenshow, een drum en liederen die worden begeleid door een zeer vals electrisch orgel.

Bij aankomst in Mijmensingh kwam ik weer veel vertrouwde gezichten tegen, Broeder Frank maakt een gezonde indruk, nu zijn er twee broeders in het broederhuis bijgekomen sinds ik de laatste keer hier verbleef, Het werk van de broeders is over meerderen verdeeld en er zijn nieuwe taken bijgekomen
Broeder Jean Jacques komt uit Frankrijk, hij houdt zich onder andere bezig met microcredit, het beheren en verstrekken van de leningen aan de armen. Broeder Siegmar komt uit Duitstalig Italie, hij is een jonge broeder die zich onder andere bezig houdt met de liturgie tijdens de gebeden, deze nieuwelingen hebben uiteraard nog meer taken maar die moet ik nog even inventariseren.

Hieronder een verslagje van de afgelopen dagen:

Woensdag 4 februari

Dag na mijn aankomst, Ik kreeg een telefoontje van de cameraman en de ' director' van het opnameteam, ze wilden nog een keer de opnamelocaties bekijken, voordat de opnamen zouden beginnen,

's avonds deelde Broeder Jan Jacques mij mee dat er een bezoeker voor me zou komen, een zekere Pius, hij had zich telefonisch aangekondigd, even later stond er een min of meer wildvreemd persoon voor mijn neus die ik nauwelijks kende maar mij via internet had gevonden, hij vertelde een artiest te zijn uit Dhaka, hij kende de broeders, hij is een tot het christendom bekeerde Hindoe, Hij had gehoord van de film die gemaakt zou worden en wou zijn diensten aanbieden, voor de film, Uiteraard bedankte ik daar hartelijk voor,
Na verloop van een halfuur vroeg hij aan mij of hij in het broederhuis kon overnachten,Toen hij daar ook een ontkennend antwoord op kreeg stapte hij prompt op, de volgende ochtend kwam hij nog even weer op bezoek maar na tien minuten stond Pius weer buiten de poort.
Pius' reisgedrag is een beetje kenmerkend voor Bangladesh, mensen reizen veel sinds autobussen het land hebben ontsloten, heel vaak stapt men op de bus zonder een echt reisdoel te hebben.

Donderdag 5 februari

' s morgens een bezoek gebracht samen met Ronny de supervisor van de schooltjes van de Taizebroeders, aan een nieuw schooltje wat onlangs is geopend, Het is een schooltje voor de hele kleintjes, deze kunnen dan voor vervolgend basisonderwijs naar de nabij gelegen lagere school van de regering. De kwaliteit van de regeringscholen is schrikbarend slecht en ik meen begrepen te hebben dat een zeer hoog percentage van de schoolverlaters niet kan lezen en schrijven.

Al vroeg verschijnen de camerman en de director uit Dhaka, ze komen met een mooie auto en een chauffeur, ze bekijken de kerk, de omgeving, De director is een aardige jongen van 22 jaar, die allerlei ideeen heeft hoe hij de film zal maken, de schoonheid van Bangladesh moet tot uiting komen in de film en of ik er voor kan zorgen dat de film op National Geografic zal worden uitgezonden, Het is een jongen met goede manieren die voor Bengaalse begrippen goed Engels spreekt, maar ik zal hem moeten proberen te overtuigen dat we geen natuurfilm aan het maken zijn. Waarom de cameraman en de director helemaal van Dhaka op en neer komen gereden is mij een raadsel, de paar besproken zaken hadden ook telefonisch besproken kunnen worden. Ze hadden zeker zin in een leuk uitstapje

Vrijdag 6 februari

Naar het cybercafe geweest, internet is niet best, nog steeds niet erg verbeterd, Ik heb er 1 uur en 40 minuten over gedaan om iets gemaild te krijgen. Shamon een seminariestudent en aanstaande priester heeft me begeleid naar het internetcafe, hij heeft meer dan anderhalf uur zonder klachten op me zitten wachten, buiten op straat,

De filmcrew komt aan, de cameraploeg wordt ondergebracht in een van de ' nirs', ( tehuizen) de director krijgt een kamertje aangewezen en ik deel mijn kamer met de cameraman Shawon, Deze snurkt hevig 's nachts, toch word ik op een bepaald moment klaar wakker van een geluid, het is gerommel aan de metalen luiken van de ramen van de hut, ook aan de deur wordt gerommeld, Op een zeker moment hoor ik het geluid van een hand die op het luik drukt, ik vlieg uit bed, Shawon slaapt door, ik doe de lichten aan, het buitenlicht is aan, die doe ik even uit en weer aan, een van de luiken staat halfopen en ik trek 'm van binnenuit dicht, dan zie ik twee benen op blote voeten staan op een halve meter bij mij vandaan op het stoepje voor het raam, de benen zijn in een bruine broek gestoken, ik roep nu heel hard en klap in mijn handen en de de onder het luik zichtbare benen maken zich uit de voeten, Shawon wordt wakker en vraag wat er aan de hand is is, ik vertel hem dat er gepoogd is om in te breken. Ik kom een beetje tot rust en na verloop van tijd doen we de lichten uit en gaan slapen, maar even later gaat de mobiele telefoon, het is de director, bij hem hebben dieven geprobeerd om door een gat in het vliegergaas in het raam met een lange stok dingen naar zich toe te trekken, Director werd wakker en heeft de stok naar zich toe getrokken. Shawon en ik wilden er naar toe, maar toen bleek dat de dief de grendel van onze deur van buiten dicht had getrokken, hij had ons in onze hut opgesloten, we werden door director bevrijd, we gingen naar zijn kamer en zagen de stok die de dief gebruikte, deze lag in de kamer
Broeder Frank werd wakker en ook een heleboel studenten, van slapen kwam toen niet veel.

Zaterdag 7 februari

Het filmen begint, Er zijn opnamen gemaakt in het Community Center for the Handicapped, een bijeenkomst van de vrouwen met een hersenbeschadiging, broeder Frank gaat in een kring van vrouwen zitten en geeft uitleg. De cameramensen nemen veel tijd om de kaartenmakerij en de houtdraaierij te filmen. Vervolgens ga ik Mitu intervieuwen, de manager van CCH. Ik besluit meteen om dit intervieuw niet te gebruiken, het is te stijf, teveel ' talking heads'

Later die dag wordt de Anando-club gefilmd, het is een club van zwaar gehandicapte jongemannen,Ze worden in het broederhuis ontvangen, dan rijden ze in rolstoelen naar de oever van de rivier, daarna rijden ze naar een theeschenkerij, Een van de studenten, een Garo, die de gehandicapten begeleiden spreekt een aardig woordje Nederlands ( geleerd door Broeder Guillaume

In de loop van de opnamedagen kom ik tot de gevolgtrekking dat Shawon de cameraman heel gedreven en actief is , De lichtmensen de camerassistenten vormen een goed team , de director doet echter geen snars, hij zit aan een tafeltje te dommelen, Hij is gewoon een vriendje van de cameraman en helemaal niet iemand met filmervaring, we hebben gewoon een persoon meehobbelen die helemaal niks doet en nog betaald krijgt ook, hij is er gewoon een weekje tussen uit. Enfin het is nu eenmaal zo afgesproken en ik leg me er maar bij neer. ik zie hem als de catalysator waarop ik mijn ergernissen op fixeer.

' This is Bangladesh'

Ik ga eerst eventjes slapen en zometeen of morgen verder schrijven.

.