Vanavond na terugkomst van het jaarlijkse uitstapje van de onderwijzers van de schooltjes verblijdde Broeder Jan Jacques me met de mededeling dat ik gebruik mocht maken van zijn laptop.
Nu kan ik tenminste noge even wat bescheiden teksten op het ' reismee-weblog' zetten, maar ik ben moe dus ik moet het kort houden.

Het internetcafe waar ik gisteren naar toe ging is het beste adres in Mymensingh, maar de computers zijn nog dezelfde als in 2001 toen ik voor het eerst hier ben geweest, de toetsenborden zijn met een koek vuil bedekt en de letters en cijfers op de toetsen zijn weggesleten, het leidde ertoe dat ik gisteren 4 uur in het internetcafe heb zitten zweten op lange teksten om op het weblog te zetten die op het beslissende moment van uploaden waren verdwenen, wat een frustratie.
Enfin toen ik weer in het broederhuis kwam stond er een heerlijke maaltijd klaar, Thea een Nederlandse vrijwilligster had zuurkool met rookworst meegenomen uit Nederland, een lekkere variatie op het eenvoudige eten wat we hier dagelijks krijgen, het eten is goed in het broederhuis maar er is een beperkt budget , er zijn vele monden die gevoed moeten worden, Het dagelijkse menu bestaat uit rijst, stukjes aardappelen of groenten met ' dal' een soort dunne kerriesaus, Deze saus is het nationale gerecht van Bangladesh en er schijnen 11 varianten van te zijn, Een van de onderwijzers kan ze allemaal opnoemen, net of het leerstof is die op scholen wordt onderwezen.

Toen ik gisteren in het internetcafe zat ontstond er rumoer op straat voor het gebouw waar dit internetcafe is gevestigd, ik was samen met een student in het internetcafe, deze ging even poolshoogte nemen, ik vermoedde dat het om een kloppartij ging tussen riksharijders, dat gebeurt vaak in Bangladesh, maar even later renden een aantal mannen de ingang van het internetcafe voorbij, ze zaten mekaar achterna en deelden onderling flinke meppen uit, ik voelde me even niet zo veilig als Europeaan, dook met mijn gezicht achter de monitor en verstopte mijn tas in een hoekje van het internetcafe, de eigenaar maakte een geruststellend gebaar en deed de rolluiken dicht. Na verloop van een half uur kwam de student weer terug en deed verslag, De kloppartij was ontstaan uit een ruzie over een verkochte CD-rom, de klant was niet tevreden of zoiets en had een knokploeg opgetrommeld om de winkelier een lesje te lezen, deze winkeleigenaar had op zijn buurt een aantal collega's opgetrommeld en toen waren ze met mekaar op de vuist gegaan.

het is leuk dat ik een reactie heb gekregen van een zekere Erik uit Nederland met een opmerking over de Anando club.

De opnamen van de Anando club van jongemannen met een handicap heeft indruk op me gemaakt, Deze ' shootings' vonden plaats op de eerste opname dag.
De gehandicapte jongens werden opgevangen in het Broederhuis en toen naar de rivierkant overgebracht, ik duwde ook een van de rolstoelen in die richting. Daar aangekomen kreeg elke gehandicapte een jongeman van dezelfde leeftijd toegewezen als begeleider, de gehandicapten stelden een paar vragen aan de studenten, hoe ze heetten, hoe oud ze waren en of ze al een vriendin of vriend hadden ( jawel de Broeders zijn niet conservatief) Daarna reden de gehandicapten naar een terras en kregen ze thee met iets lekkers, zoals ik al schreef spreekt een van de studenten aardig Nederlands, dat heeft hij geleerd van Broeder Guilleaume, hij nam de bestellingen op in het Nederlands, Uiteraard nam de camera dit gebeuren op.

Dat gebeurde allemaal op zaterdag 7 februari, maar het leek me wel aardig om daar nog even op terug te komen.

Shanti Nir

Over de sportdag heb ik reeds geschreven, die vond plaats op Woensdag 11 februari,
dezelfde dag 's middags maakte we opnamen van de vrouwenclub in het gebouw ' Shanti Nir' , deze gehandicapte vrouwen maken handwerk en ook veel breiwerk, Bangladesh is in de winter nogal een koud land en met draagt hier graag dikke wollen truien, niet zoals in Europa lichtgewicht winterkleding, maar toch wel vaak wollen kleding, Sjoerdtje mijn eerdere reisgenote heeft het plan opgevat om een keer in een TV programma een oproep te doen voor breiwol, ik informeerde bij Broeder Frank en die zei dat de vrouwengroep graag breiwol zou willen hebben, In Nederland liggen zeker bij veel mensen thuis nog wel knotten breiwol in de kast of op zolder die nooit zijn gebruikt, het zou prachtig zijn als deze wol in Mymensingh terecht zou komen, toch maar eens dat plan uitwerken.

Overigens toen de cameraploeg lag te pitten in mijn kamer en op mijn bed, had ik een interessant gesprek tijdens de lunch met een aantal Koreanen, Christenen die in Bangladesh aan ontwikkelingswerk doen, ze zongen tijdens het gebed mooie liederen met verschillende stemmen, Ik kon vertellen ook in Korea te zijn geweest, dat maakte indrjuk op ze, Ook zat er een jonge Zwitserse journalist aan bij het lunchen, hij had ook zijn ouders en zijn schoonmoeder meegenomen, de volgende dag zou ik hem nog spreken, hij werkt voor de Zwiterse TV en gaf me een paar nuttige adviezen voor de documentaire.

Dezelfde dag zijn we ook bij de tapijtenweverwij opnamen wezen maken, daar zal ik in een volgend bericht over schrijven,

Voor wat vandaag betreft wens ik iedereen in Nederland het allerbeste.