Tapijtenweverij

Woensdag de elfde februari was een lange dag, we begonnen met het filmen van de sportdag voor de gehandicapten, daarna de club voor gehandicapte vrouwen. tenslotte 's middags de tapijtenweverij

Veertien gehandicapte vrouwen werken als tapijtenweefsters, het zijn Hindoes, Christenen en Moslims, ze vormen een saamhorige groep, de meeste van deze vrouwen zijn doof,
Deze tapijtenweverij is het werkterrrein van de uit Zweden afkomstige broeder Erik, hij neemt ook het ontwerpen van de kleden op zich, de karpetten die van de weeframen komen zijn prachtig; vaak zeer minimalistisch van ontwerp en kleur, De cameraploeg leefde zich uit, ik heb de indruk dat het filmen van ' dingen' hun beter ligt dan het filmen van mensen. Voor de opnamen werden de kleden smaakvol neergevleid op de vloer van de weverij en Broeder Erik ging in kleermakerszit op de kleden zitten. Hij vertelde dat hij door kleden gefascineerd was geraakt omdat zijn ouders kleden hadden meegenomen uit Tibet waar ze als zendelingen hadden gewerkt. Zo kwam hij op idee om een tapijtenweverij op te zetten. De tapijtenweefsters hebben nu een vast inkomen en worden ook voor ' vol' aangezien in hun omgeving, Zoals ik al eerder schreef hebben mindervaliden het niet makkelijk in Bangladesh, ze worden soms als honden behandeld, ik heb er geen andere woorden voor. Tot mijn verassing kochten de cameraman en de director, ( papzak door Broeder Frank en mij gedoopt ) een aantal kleden. Het aankoopbedrag van het kleed wat papzak kocht was hoger dan wat hij van ons kreeg als betaling voor zijn ' aanwezigheid' ( werk konden we het niet noemen )

Eerder was de tapijtenweverij gevestigd in het zelfde gebouwtje als de kaartenmakerij, maar heeft nu een nieuw onderkomen gevonden in een gebouwtje op het terrein van de Baptistenkerk in Mymensingh. De PKN kerk van Middelburg heeft de bouw hiervan mogelijk gemaakt.

Zoals ik eerder al schreef ik ook een aantal gehandicapten bezig om mooie kaarten te maken, deze worden ook op internet verkocht, kijk maar even op www.taizeinbangladesh.nl

Onrustige nachten

De nacht ervoor had ik eindelijk weer eens goed geslapen, Zoals ik eerder schreef hadden we een inbraakpoging gehad en had iemand geprobeerd met een stok door een venster te steken en daarmee dingen te stelen.
Van broeder Frank had ik slaappilletjes gekregen en ik juist een halve pil ingenomen toen ik weer geschuifel hoorde op het bordesje voor de deur van mijn hutje, ook hoorde ik gerommel aan de deur en de luiken voor de ramen, ik sprong uit bed, deed de lichten aan en het buitenlicht wat nog brandde deed ik even uit en weer aan. Ik merkte geen onraad meer en ging naar bed, Amper lag ik in bed toen ineens de deur van het slaaphuis van de studenten openzwaaide en alle studenten er luid schreeuwend uit kwamen gerend, sommigen hadden stokken bij zich en anderen fluiten, ze maakten een hels kabaal, een paar heren sprongen in een keer op de tuinmuur die ongeveer twee meter hoog is en rendden de verwaarloosde tuin van de buren in, Deze studenten waren ook gewekt door onraad en ondernamen aktie, toen ik mijn hut uit wou merkte ik dat de dief de buitengrendels van de deur had dichtgeschoven, ik kon er niet uit, hij had dat ook gedaan bij een van de andere gastenhutten.

De volgende dag besloten de broeders om nachtbewaking in te stellen, 's nachts zat een bewaker op een bankje naast mijn deur, hij is een lange slungelachtige man van de Ohao-stam, met een smal gezicht en een zeer donkere huid en grote tanden, hij ziet er een beetje woest uit, maar heeft ook charisma, hij studeert aan het Seminarie en zal priester worden, Een aangeboden flesje cola opent hij tot mijn verbijstering met zijn tanden. Toen ik hem vertelde dat ik bij de eerste inbraakpoging geprobeerd heb om de inbreker met handgeklap te verdrijven keek hij zeer afkeurend, ik had verkeerd gehandeld, een volgende keer moest ik de inbreker juist naar binnen lokken door hem mobieltje te laten zien en deze aan te bieden, dan moest ik gauw Shamol
( zoals deze seminarist heet ) bellen, Shamol komt uit de tribale gebieden en vertelde dat hij vaak rovers aan de deur had gehad en ook veedieven, zijn ouders hadden een boerderij in een zeer afgelegen gebied, ze gingen dan met de rovers op de vuist en gebruikten daarvoor kapmessen, hij had zo'n groot mes onder zijn bed liggen en dat zou hij gebruiken als ik de dief binnen had gelokt, ik geloof wel dat hij daartoe in staat zou zijn