Ik vertelde Broeder Frank in vertrouwen van mijn verjaardag, maar gaf de wens te kennen liever geen poespas te willen ik had een angstig visioen van ingehuurde oilifanten en dergelijke, ik weet dat Broeder Guilleaume van zulke grappen houdt.
Nadat Broeder Frank van zijn zus een e-mail kreeg waarin stond dat ik jarig zou zijn, voelde hij zich niet meer verplicht om deze dag ongemerkt voorbij te laten gaan, hij stelde voor om een boottochtje te organiseren voor de gehandicapten van Pushpo Nir, daarna thee drinken met koekjes en bananen.
Met twee boten zijn we uitgevaren, alle mindervaliden en de medewerkers en de vrijwilligers, sommige werden met rolstoel en al van de steile wal naar beneden gedragen
We hadden ontzettend veel lol, er werd gezongen, gedanst. De beide stalen boten voeren soms expres zijdelings tegen mekaar aan, het was een wonder dat niemand er met zijn armen of voeten tussenkwam en gekneusd raakte, veiligheid staat niet hoog in het vaandel in Bangladesh.
Bovendien voeren de boten met volle vaart op zandbanken, iedereen tuimelde om, maar dat mocht de pret niet deren.

' s morgens heb ik met Sunjieb, één van de medewerkers van het broederhuis koekjes gekocht in Mymensingh, en verder banaantjes, het kopen van chips en snoepjes werd afgeraden, de feestvierenden zijn dergelijke verwennerijen niet gewend.
Na de boottocht gingen we naar het broederhuis, de grote theepot ging rond en iedereeen genoot van de versnaperingen, er werden gekleurde balonnen opgepompt, Ook was er een Islamitische geestelijke aanwezig, hij zong met een practige stem een paar geestelijke liederen, het kwam niet in mij op om de videocamera te pakken, jammer ik had dit moeten registreren, ik een kleine dankspeech heb ik gememoreerd dat we allemaal zonen zijn van Abraham.

Zaterdag 14 februari

Ik zat een de tafel in de binnentuin van het broederhuis toen een vertouwde figuur naar me toe komt gereden, Rajieb,
een achttienjarige jongen, zwaar gehandicapt, hij heeft een progressieve ziekte die zijn lichaam misvormd en hem uiteindelijk noodlottig zal worden. Rajieb is razend intelligent, hij spreekt perfect Engels, hij komt een paar keer in de week in het broederhuis, zijn broers zijn naar school en zijn moeder moet uit werken, zijn vader is 3 jaar geleden overleden. hij si vaak alleen thuis en verveelt zich Omdat Rajieb zijn handen inmiddels niet meer kan gebruiken wordt hij bijgestaan door een kleine doofstomme jongeman. Ik leer Rajieb een paar woorden Nederlands, ik schrijf woorden en zinnen op en hij neemt ze in zich op, het gaat er in als gesneden koek, als Broeder Frank even komt kijken stuurt Rajieb hem weg, ' ik ben nu in gesprek met Antoni' zegt hij pedant. Hoe is het mogelijk dat iemand met zo'n somber levensperspectief zo'n toonbeeld van optimisme kan zijn.

Zaterdagmiddag heb ik eigenlijk al met een paar woorden beschreven, het was de onfortuinlijke dag dat al mijn teksten voor het weblog verloren raakten, op weg van het gore cybercafe naar huis hebben Sunjieb en ik ons getroost met een hamburger en zoals gezegd was er een feestmaal met zuurkool met worst
Na het eten ben ik vrijwel meteen naar bed gegaan en ik ben ook diep ingeslapen.

Moraal in Bangladesh

Eigenlijk had ik die dag ook nog een afspraak met twee onderwijzers, Khakon en Omar Faroek om met zijn drieen naar de botanische tuinen te gaan van de Landbouwuniversiteit van Mymensingh,
Op een van de eerste dagen in Mymensingh ben ik er reeds geweest, Beide onderwijzers zijn zeer op mij gesteld en worden helemaal enthousiast en vrolijk als ze me zien. De tuinen van de landbouw universiteit zijn verassend mooi, ik was er nog niet eerder geweest. het is een met bomen aangelegd terrein aan de oevers van de Bramaputra. Het is een locatie waar geliefden elkaar ontmoeten, veel meer dan hand in hand rondlopen kunnen ze niet want alle struiken en bomen zijn tot op stahoogte gesnoeid,
Liefdesparen liepen er wel rond, maar onbespied je liefde betuigen behoort niet tot de mogelijkheden, Broeder Frank vertelde dat veel geliefden elkaar in de hotels ontmoeten. Op het gebied van sexualiteit is dit land erg moralistisch, maar op het gebied van normen op materieel gebied is men ongeremd.
Shawon,de cameraman behoorde al lang tot mijn kennissenkring maar hij geneert zich niet om mijn proviandkast te plunderen en alle bananen, kauwgum, flessen frisdrank, vruchtensap mee te nemen uit mijn hut, hij stopte ze in zijn koffer en nam ze mee naar zijn hotel nadat hij de eerste nacht met mij de hut had gedeeld, dat is veelvoorkomend in Bangladesh, ' gewoon proberen' Shawon en papzak behoren tot de gegoede millieus van Dhaka
Met een bitter smsje maakte ik mijn gevoelens duidelijk, Shwaon reageert met de mededeling zeer beledigd te zijn, maar was wel weer aanwezig op de shootings. de stemming was alsof er niks aan de hand was. Ik besloot ze niet meer 's avonds uit te nemen, ook de uitnodigingen om 's avonds bij hun langs te komen in de hotelkamer heb ik genegeerd.