Asha Nir

De medicijnen doen hun werk en om half twaalf voel ik me weer sterker, een student neemt me mee naar Asha Nir,
de kleine leefgemeenschap van geestelijk gehandicapten en valide mensen,
Daar zullen we gaan lunchen,

Een van de bewoners van Asha Nir gaat dagelijks naar de workshop van L' Arche in het CCH , het is een vrolijke jongen die al vanaf de eerste keer dat ik het broederhuis ben ken. telkens als hij mij ziet stelt hij zich voor in het Engels, na een paar dagen weet hij ook mijn naam. Omdat hij naar de workshop gaat verdient hij ook een beetje geld die weer ingebracht wordt in de huishouding van Asha Nir.
De leiding van Asha Nir is in handen van Leonora, een Ierse vrouw, Ze geeft me een verjaardagscadeau mee voor haar zoon, een t shirt ik moet deze op de bus doen in Nederland.
We eten rijst met een gekookt ei, we gaan in een cirkel zitten en de bewoners stellen zich voor, daarna wordt gegeten, Elonora vertelde me dat dit vaak het enige rustige moment is van de dag, als iedereen zit te eten.
Ik heb bewondering voor haar, ze is grootmoeder, haar kinderen wonen in Cork, desondanks slijt ze haar leven in een tehuis voor geestelijk gehandicapten in Bangladesh.
Morgenavond de laatste avond in Mymensingh ga ik nog even langs, Bappy viert zijn verjaardag, hij is een van de jongens die al lang in Asha Nir wonen, toen ik hem de eerste keer leerde kennen in 2001 was hij volkomen ongeremd, hij kon alleen maar geluiden produceren als een motor en moest altijd vastgehouden worden, nu is hij veel rustiger, hij is minder wild geworden, tijdens het bidden maakt hij een loeiend geluid, oeoeoe !

Aspho Nir

In de avond ga ik naar een locatie waar ik nog niet eerder ben geweest; Aspho Nir.
Een nieuwe kleine leefgemeenschap die sinds enige tijd gevestigd is in een woonhuis in de stad Mymensingh.
Er is een muur om het gebouw en we moeten aanbellen, Als de poort open gaat komen we in een ommuurde ruimte
en dan in een trappenhuis, waar we onze slippers uitdoen, de kamer die ik dan binnentreed is aardedonker, de electriciteit is uitgevallen, in een volgende kamer staat een bank, daarop zit een onduidelijke figuur.
Deze onduidelijke fiuguur blijkt een meervoudig gehandicapte jongen te zijn, hij ligt half op de bank en spert zijn mond wijd open kijkt een tijdje naar me en zegt dan zachtjes; ' sit down please'
Er branden een paar kaarsjes in die ruimte en er staat een altaar, tegen de muur is een foto geplakt van Mekka, een plaat met een symbool voor de Hindoes en een plaat van Jezus.
Ik krijg een stoel aangeboden, er komen telkens weer nieuwe bewoners binnengedruppeld, eentje gaat meteen op mijn schoot zitten, het is een meervoudig gehandicapt jongetje die een deel van zijn voet mist, hij is wees, zijn ouders zijn bij een verkeersongeval gedood en hij heeft het overleefd, of hij toen hersenschade heeft opgelopen weet ik niet, maar hij is erg verminkt, bedekt met littekens van brandwonden en hinkt door de kamer.
Ook is er een kleine man die als een balletdanser door de kamer loopt, hij heeft mooie ogen en kijkt je zo nu en dan indringend aan, hij maakt telkens omzichtige rondjes door de kamer, als je een hand naar hem uitsteekt verschijnt er een glimlach op zijn welgevormde lippen, hij neemt de hand even aan, laat hem dan los en loopt schuw weg,
Dit ritueel herhaalt zich voortdurend. Een paar bewoners heb ik de afgelopen dagen al eerder gezien, ze herkennen me en zijn enthousiast.
De interreligieuze gebedsdienst begint, de dagelijkse leider van Aspho Nir heeft een markante schorre stem, hij leest voor uit de Koran, er wordt gezongen en daarna is het Christelijke gedeelte, ik moet voorlezen uit de Bijbel. Er wordt afgesloten met een Hindoeistisch lied.
Als de electriciteit weer terugkomt krijg ik een rondleiding door het huis, ruime kamers, valide en gehandicapte mensen delen de kamers, ik probeer veel foto's te maken.

17 februari 2009
vanmorgen even met broeder Frank naar het CCH geweest, nog wat foto's gemaakt van de workshop. deze is in een nieuw gebouw gevestigd, het is de onderverdieping van de Baptistenkerk. Deze nieuwe kerk is een paar jaar geleden gebouwd en daardoor kwam de gemeente in financieele moeilijkheden, ( als ik goed ben geinformeerd ) nu is op de benedenverdieping de workshop van l' Arche gevestigd en zijn de Baptisten uit de brand.

In Asha Nir drinken we een kop thee, een van de medewerksters heeft een gesprek met Broeder Frank, haar ouders willen haar uithuwelijken, ze wil niet.
Het is een voorbeeld van de veranderingen van dit land, dit moet nog zijn vorm vinden.
In de tribale gebieden gaan veel getrouwde vrouwen er vandoor met jongere mannen, ze vluchten naar India met hun nieuwe partner en laten hun gezin achter, een soort feministische revolutie.