Vandaag de laatste dag in Mymensingh,

Op de luchthaven stond een computer beschikbaar en daar heb ik in de gauwigheid een paar kreten op geschreven, nu kan ik er nog wat aan toevoegen.

Na het ochtendgebed nog een keer ontbeten met de broeders,We atenin het eethutje wat achter de kerk staat, het is een hokje met een golfplaten dak en op ooghoogtezijn vensters die gesloten zijn metkippengaas, de tafel isbekleed met swilk.

Ik heb me deluxe veroorloofd om een auto te huren om ons naar Dhaka te brengen, ik deed het voorstel aan Broeder Frank en hij protesteerde niet, langzamerhand zullen de busreizen hem zwaarder vallen, de kwaliteit van de bussen is de laatste jaren wel wat vooruitgegaan, ze staan niet meer voortdurend met motorpech langs de kant van de weg, Maar ondanks de kreten die vaak op het gedeukte koetswerk staat geschilderd, kreten zoals ' premium class transport' , is het reizen met de bus in Bangladesh geencomfortabele ervaring.
Het is me alle keren dat ik in Bangladesh ben geweest nog niet duidelijk of het verkeer net zoals in Engeland links houdt of rechts. Het autoverkeer rijdt daar waar er ruimte is op de rijbanen, soms halen drie bussen mekaar gelijktijdig in, de berm maakt ook deel uit van de rijbaan, als je als riksharijder of voetganger op bepaalde momenten op de berm staat kun je behoorlijk pech hebben.

Ik heb sindsde picknik met de onderwijzers een schorre stem,nu een paar dagen later komt er nog steeds zwarte smurrie uit mijn neus, het is het stof wat door de ramen van de busop mijn gelaat terecht is gekomen.

Tot mijn verrassing is de gehuurde autoer al om 8 uur 's ochtends, terwijl er 9 uur is afgesproken, ik zit net nog met een paar studenten thee te drinken, Shamol, de bewaker heeft zichzelf (instant) koffie gemaakt, er staat een pot Nescafein de proviandkast in mijn slaaphut, ook staat ereen pot met theezakjes.,
Shamol doet teveel Nescafe in het hete water, het is lobbig en pikzwart, ik kijkmet afgrijzen naar het brouwsel, de lepel staat er bij wijze van spreken rechtop in, ik stel voor dat hij zijn brouwsel aanlengt met water en deelt met de andere studenten. Koffie krijgen ze normaal gesproken nooit, alleen maar thee,maar de andere studenten mogen deze tractatieniet met Shamol delen,Het is weer zo'ntypisch Bengaalsgedrag.

Broeder Frankverteld onderweg nog wat over verschillende mensen, Shamol kan niet met geld omgaan, hij voelde zich zwakjes in tentamentijd en heeft toen schulden gemaakt door elke dag eengekookt ei te te kopen, hij dacht daarvan aan te sterken.
Van Sunjipeen andere student is de vader boer, hij woont in een afgelegen gebied, maakt deel uit van een etnische minderheid en is helaas alcoholist, vaderheeft bij stukjes en beetjes zijn land verkocht en daarnade golfplaten op het dak van zijn hut,
Sunjibis eengoede student, is ijverig enspreekt goed Engels.
Hijis zijn hele jeugd begeleid door buitenstaanders niet door zijn ouders, hij heeft op een Christelijke lagere school gezeten, een middelbare school van de Zevende Dag Adventisten en nu studeert hij in Mymensingh enleeft bij de Taizebroeders. Op een avond kwam Sunjib bij me en vertelde zijn levensverhaal, Zijn vader maakt nog steeds schulden en zegt tegenzijn schuldeisers dat zijn zoon de schulden zal komen voldoen als deze naar huis komt, Sunjib bezwijkt steeds weer onderdie druk, Hij verteld me dat hij geen respect heeft voor zijn ouders, Op mijn vraag of hij ook van zijn ouders houdt antwoordt hij bevestigend. Zijn leven isverscheurd doorde druk omzijn eigen toekomst op te bouwen en de natuurlijke liefde voor zijn ouders.

We komen aan in Dhaka en daar heb ik een afspraak met een van de vrienden van de cameraman, daarna ga iknaar de kamer van de broeders in Dhaka, Een vriend van Ronnie wacht me daar op, Het is een jongeman die een jaar en zeven maanden Engels heeft gestudeerd aan de Universiteit van Dhaka, daarna is hij overgaan op het leren van Urdu ( de taal van Pakistan ) We maken een praatje, maar hij richt zich in het Bengaals naar Broeder Frank die het weer moet vertalen, als het enigzins kan praat hij Bengaals, Zijn Engelse woordenschat is verbijsterend slecht. Hoe is het mogelijk dat iemand meer dan anderhalf jaar aan een Universiteit Engels kan studeren terwijl hij er zo weinig van weet.

We gaan met de Tuktuk naar de haven van Dhaka, een schitterende ervaring, vanuit een drijvende metalen bok vertrekken de boten naar de verschilldende delen van dit waterrijke land, Deze veerbotenbestaan uit 3 etages, onder is een vloer waar men op kan liggen tijdens de vaart, op de eerste verdieping een vloer met matrassen en op de tweede etage zijn hutten, dat is dus duidelijk de eerste klas, Deze haven is een ongelofelijk boeiend schouwspel, bij mijn eerdere reizen naar Bangladesh heb ik deze locatie nog niet gezien,

Daarna neemt de student me mee naar de Universiteit, hij stelt me voor een aan docent wiens Engels nou ook niet bepaald beter is dan zijn leerling. Het gebouw is geplaatstin 1921, het wordt het Oxford van Azie genoemd, daar is wel een beetje fantasie voor nodig, gezien de enorme aftakeling van het gebouw.

Om een uur of zes gaan we een tijdje slapen, ik op een matras, Om 10 uurstaan we op, we etenin een eethuis, de bediening is verbaasd dat ik alleen Roti(pannenkoekjes) eet, normaal gesproken eet je daar ook groente bij, De kelner is een ontzettend dikke man die waggelend door zijn bedrijf sjokt, hij is gekleed in een smerige joggingbroek en heeft zijn tshirt achterstevoren aan, Hij heeft echter wel een opvallende en prachtige haardos, lang zwaar zwart haar.

Na nog wat geslapen te hebben ga ik naar de luchthaven, mijn verzoek om beenruimte wordt ingewilligd met een eerste klas stoel.

Als ik weer thuis ben in Gasselte zal ik foto's plaatsen bij mijn reisverslagen, ik heb veel foto's gemaakt van de haven van Dhaka.

Volgende reisbestemming Jeddah Saoedie-Arabie